داستان کوتاه جوجه اردک زشت به زبان انگلیسی با ترجمه فارسی

جوجه اردک زشت یکی از این داستان‌هایی است که خیلی زود مورد توجه ها قرار گرفت، و چیزی که آن را خاص می‌کرد این بود که نکات اخلاقی زیادی در آن وجود داشت که می‌توان از آن بسیار آموخت. اکنون، زمان آن رسیده است که این نکات را به فرزندان خودمان منتقل کنیم، زیرا می‌دانیم که چیزهای زیادی می‌توانند از آن بیاموزند و در حین بزرگ شدن از آن استفاده کنند.

Origin & History Of The Ugly Duckling

The ugly duckling story dates back to the 1880s, written by Danish author Hans Christian Andersen, a reputed author, famous for his poems and fairy tales. This playwriter and novelist introduced the phrase, ‘ugly duckling’. In simple words, it means that no one should judge the skills or capabilities of others by their physical appearance. A person can look very simple and ordinary but can be groomed into a beautiful individual. A person may be very quiet but knowledgeable.

منشاء و تاریخچه جوجه اردک زشت

داستان جوجه اردک زشت به دهه 1880 برمی گردد که توسط نویسنده دانمارکی، هانس کریستین اندرسن، نویسنده مشهوری که به خاطر اشعار و افسانه هایش مشهور است، نوشته شده است. این نمایشنامه نویس و رمان نویس عبارت «جوجه اردک زشت» را معرفی کرد. به عبارت ساده، به این معنی است که هیچ کس نباید مهارت ها یا توانایی های دیگران را از روی ظاهر فیزیکی آنها قضاوت کند. یک فرد می تواند بسیار ساده و معمولی به نظر برسد اما می تواند به فردی زیبا تبدیل شود. ممکن است فردی بسیار ساکت اما آگاه باشد.

داستان جوجه اردک زشت (Ugly Duckling)

Close to a farm, there was a little pond where a mother duck was watching over the eggs she had laid. They cracked open, one egg at a time. She pampered all her newborn ducklings as they fussed around her. However, there was one large egg that was to be hatched. She had to wait for a long time before it finally cracked open. What emerged out of the egg was unlike her other duck babies. This one looked different. It was bigger and had dark grey feathers. “My big baby! You look so different but adorable.” She allowed him to mingle with the others, but they exclaimed, “you are so very different from us. Look at our soothing yellow feathers. You have dull, grey feathers. You are so ugly”. And together, they moved away from him. The mother realised his pain and told him not to worry, and it was typical of siblings. But the grey duck was hurt. The next day the mother took her little ducklings to introduce them to the other farm animals. The horse, pig, chickens, and the cows welcomed her and her little ones, but as soon as they saw the grey-coloured duck, they exclaimed, “Oh gosh! How can you be so different and ugly!”

در نزدیکی مزرعه، حوض کوچکی وجود داشت که اردک مادری مراقب تخم هایی بود که گذاشته بود. آنها هر بار یک تخم مرغ شکافتند. او تمام جوجه اردک‌های تازه متولد شده‌اش را در حالی که دور او جمع می شدند، نوازش می‌کرد. با این حال، یک تخم بزرگ وجود داشت که قرار بود از تخم خارج شود. او مجبور شد مدت زیادی صبر کند تا در نهایت باز شود. چیزی که از تخم بیرون آمد، برخلاف دیگر بچه های اردک او بود. این یکی متفاوت به نظر می رسید. بزرگتر بود و پرهای خاکستری تیره داشت. «بچه بزرگ من! شما خیلی متفاوت اما دوست داشتنی به نظر می رسی.» پس به او اجازه داد تا با دیگران معاشرت کند، اما آنها فریاد زدند: «تو خیلی با ما فرق داری. به پرهای زرد آرامش بخش ما نگاه کنید. تو پرهای مات و خاکستری داری. تو خیلی زشتی”. و با هم از او دور شدند. مادر متوجه درد او شد و به او گفت نگران نباش و این مختص خواهر و برادر بود. اما اردک خاکستری صدمه دیده بود. روز بعد مادر جوجه اردک های کوچک خود را برد تا آنها را با سایر حیوانات مزرعه آشنا کند. اسب، خوک، جوجه ها و گاوها از او و بچه های کوچکش استقبال کردند، اما به محض دیدن اردک خاکستری، فریاد زدند: «خدایا! چطور می‌توانی اینقدر متفاوت و زشت باشی!»

This behaviour continued for many days and affected the grey duckling a lot. One night, when his mother and siblings were fast asleep, he crept out of the farm to avoid the insults. He wandered around the countryside and came across other ducks and animals but whoever set eyes on him insulted him and his looks. He came across a farm where the farmer and his wife kept him for a while, but the other animals were rude and made fun of him. The grey duck was disappointed and sad. He thought, “I guess it is time for me to move from here.” One morning, before the sun came up, he quietly slipped outside and moved in search of a place where he would be accepted. Tired and hungry, he finally came upon a spot where he heard very happy chatter! The fear of being ridiculed made him hide in the nearby bushes. From there, he was able to see the most beautiful white-coloured birds. They were simply stunning. Their long slender necks, delicate beaks and soft sounds made the ugly duckling want to go out and meet them. But he feared they would fly away. He admired them until they all flapped their wings and majestically rose into the air and disappeared.

این رفتار روزهای زیادی ادامه یافت و جوجه اردک خاکستری را بسیار تحت تاثیر قرار داد. یک شب، وقتی مادر و خواهر و برادرش به خواب عمیقی فرو رفته بودند، او برای جلوگیری از توهین از مزرعه بیرون آمد. او در حومه شهر پرسه می‌زد و با اردک‌ها و حیوانات دیگر برخورد می‌کرد، اما هر که به او نگاه می‌کرد به او و قیافه‌اش توهین می‌کرد. او به مزرعه ای برخورد کرد که کشاورز و همسرش مدتی او را در آنجا نگه داشتند، اما حیوانات دیگر بی ادب بودند و او را مسخره کردند. اردک خاکستری ناامید و غمگین بود. او فکر کرد، “حدس می زنم زمان آن رسیده است که از اینجا نقل مکان کنم.” یک روز صبح، قبل از طلوع خورشید، بی سر و صدا بیرون لیز خورد و به دنبال جایی حرکت کرد که در آن پذیرفته شود. خسته و گرسنه بالاخره به جایی رسید که صدای سرو صدا را شنید! ترس از مسخره شدن باعث شد در بوته های مجاور پنهان شود. از آنجا توانست زیباترین پرندگان سفید رنگ را ببیند. آنها به سادگی خیره کننده بودند. گردن باریک بلند، منقار ظریف و صداهای ملایم آنها جوجه اردک زشت را وادار کرد که بیرون برود و با آنها ملاقات کند. اما او می ترسید که آنها پرواز کنند. او آنها را تحسین کرد تا اینکه همگی بال زدند و با شکوه به هوا برخاستند و ناپدید شدند.

Every day and night, he would move softly, searching for food and shelter, hoping no one would drive him away. But he did not come across a single friendly individual. He often thought about the beautiful white birds he had spotted once and wondered if he would see them again.

او هر روز و شب آرام حرکت می کرد و به دنبال غذا و سرپناه می گشت، به این امید که کسی او را از خود دور نکند. اما او حتی با یک فرد دوستانه برخورد نکرد. او اغلب به پرندگان سفید زیبایی که یک بار دیده بود فکر می کرد و فکر می کرد که آیا دوباره آنها را خواهد دید.

One fine day, as he was moving softly along a long stretch of a small stream, he was struck by what he saw. He found a few of those beautiful white birds perched on a few pebbles on the stream and staring at him. “Oh! They will hurt me”. He bent his head low and was surprised at the reflection staring at him. He was white! He looked beautiful. He couldn’t believe his eyes. Suddenly, he found himself surrounded by the beautiful swans. They told him, “You are so beautiful and strong. Why are you all alone. Come with us.”. He felt a renewed energy and realised his wings had grown strong. He smiled and moved happily with them. A little ahead was a garden with some of the village folk. They were feeding birds with cakes and other goodies. “Oh look! There’s a new member in that family of pretty swans.” The now pretty swan was so happy to hear the words, ‘a new member in the family.’ After having their fill, the swans took him with them, and they rose together, making everyone admire their grace and beauty.

یک روز خوب، هنگامی که او به آرامی در امتداد یک نهر کوچک حرکت می کرد، چیزی که دید تحت تأثیر قرار گرفت. او چند تا از آن پرندگان سفید زیبا را یافت که روی چند سنگریزه روی رودخانه نشسته بودند و به او خیره شده بودند. “اوه! آنها به من صدمه خواهند زد.» سرش را پایین خم کرد و از بازتابی که به او خیره شده بود تعجب کرد. او سفید بود! او زیبا به نظر می رسید. چشمانش باور نمی کرد. ناگهان او خود را در محاصره قوهای زیبا دید. آنها به او گفتند: «تو خیلی زیبا و قوی هستی. چرا تنها هستی با ما بیا.”. او احساس انرژی تازه ای کرد و متوجه شد که بال هایش قوی شده اند. لبخندی زد و با خوشحالی با آنها حرکت کرد. کمی جلوتر باغی بود با عده ای از مردم روستا. آنها با کیک و چیزهای دیگر به پرندگان غذا می دادند. “اوه نگاه کن! یک عضو جدید در آن خانواده قوهای زیبا وجود دارد.” قو زیبا از شنیدن کلمات “یک عضو جدید در خانواده” بسیار خوشحال شد.

Summary Of The Ugly Duckling Story

A family of newborn ducklings are unwilling to accept one of their other siblings who looked bigger than them and was grey instead of yellow, like them. Hurt by the insulting remarks of everyone; the ugly duckling leaves home to find his place in the world. However, wherever he sets foot, he is insulted and rejected. Time passes, and he has grown into a beautiful white bird but is unaware of it. He comes across several beautiful swans who welcome him with open arms one fine day.

خلاصه داستان جوجه اردک زشت

خانواده‌ای از جوجه اردک‌های تازه متولد شده حاضر نیستند یکی از خواهر و برادرهای دیگرشان را بپذیرند که از آنها بزرگتر به نظر می‌رسید و به جای زرد، خاکستری بود. صدمه دیده از اظهارات توهین آمیز همه؛ جوجه اردک زشت خانه را ترک می کند تا جایگاه خود را در دنیا پیدا کند. با این حال هر جا که پا بگذارد مورد اهانت و طرد قرار می گیرد. زمان می گذرد و او به یک پرنده سفید زیبا تبدیل شده است اما از آن بی خبر است. او با چندین قو زیبا روبرو می شود که یک روز خوب با آغوش باز از او استقبال می کنند.

Moral Of The Story

“Don’t judge a book by its cover” – This phrase forms the essence of this beautiful short story. The moral of The Ugly Duckling story is to accept people for their qualities, their values, their friendship, and their humility. Do not judge others because of how they look. Appearances are misleading, and it is always better to accept a person for their many good qualities than accept them based on physical looks.

This endearing story helps cultivate good qualities in children at an early age. This tale is narrated by parents around the globe to their little children while tucking them into bed!

نکته اخلاقی داستان جوجه اردک زشت

“کتاب را از روی جلد آن قضاوت نکن” (Don’t judge a book by its cover) – این عبارت جوهره این داستان کوتاه زیبا را تشکیل می دهد. نکته اخلاقی داستان جوجه اردک زشت این است که افراد را به خاطر ویژگی ها، ارزش ها، دوستی و فروتنی شان بپذیریم. دیگران را به خاطر ظاهرشان قضاوت نکنید. ظواهر گمراه کننده است.