داستان کوتاه شازده کوچولو به زبان انگلیسی با ترجمه فارسی

خلاصه داستان کوتاه شازده کوچولو (Little Prince) به زبان انگلیسی با ترجمه فارسی برای زبان آموزان:

داستان کوتاه شازده کوچولو (Little Prince) :

“The Little Prince” by Antoine de Saint-Exupéry is a beloved and enchanting novella that explores the themes of friendship, love, and the complexities of life. First published in 1943, this timeless work has captivated readers of all ages with its whimsical storytelling and profound insights.

«شازده کوچولو» اثر آنتوان دو سنت اگزوپری رمانی دوست داشتنی و مسحورکننده است که مضامین دوستی، عشق و پیچیدگی های زندگی را بررسی می کند. این اثر جاودانه که برای اولین بار در سال 1943 منتشر شد، خوانندگان را در هر سنی با داستان سرایی عجیب و بینش عمیق خود مجذوب خود کرده است.

The narrator, an airplane pilot, crashes in the Sahara desert. The crash badly damages his airplane and leaves the narrator with very little food or water. As he is worrying over his predicament, he is approached by the little prince, a very serious little blond boy who asks the narrator to draw him a sheep. The narrator obliges, and the two become friends. The pilot learns that the little prince comes from a small planet that the little prince calls Asteroid 325 but that people on Earth call Asteroid B-612. The little prince took great care of this planet, preventing any bad seeds from growing and making sure it was never overrun by baobab trees. One day, a mysterious rose sprouted on the planet and the little prince fell in love with it. But when he caught the rose in a lie one day, he decided that he could not trust her anymore. He grew lonely and decided to leave. Despite a last-minute reconciliation with the rose, the prince set out to explore other planets and cure his loneliness.

راوی، خلبان هواپیما، در صحرای “صحرا” سقوط می کند. این سقوط به هواپیمای او آسیب زیادی وارد می کند و راوی را با غذا یا آب بسیار کمی رها می کند. در حالی که او نگران وضعیت خود است، شازده کوچولو، پسر کوچک بلوند بسیار جدی به او نزدیک می شود و از راوی می خواهد که برای او گوسفندی بکشد. راوی موظف است و آن دو با هم دوست می شوند. خلبان متوجه می شود که شازده کوچولو از سیاره کوچکی می آید که شازده کوچولو آن را سیارک 325 می نامد اما مردم روی زمین آن را سیارک B-612 می نامند. شازده کوچولو به شدت از این سیاره مراقبت کرد و از رشد هر گونه بذر بد جلوگیری کرد و مطمئن شد که هرگز توسط درختان بائوباب غلبه نمی کند. روزی یک گل رز مرموز روی این سیاره جوانه زد و شازده کوچولو عاشق آن شد. اما وقتی روزی گل رز را در دروغ گرفت، تصمیم گرفت که دیگر نمی تواند به او اعتماد کند. او تنها شد و تصمیم گرفت برود. با وجود آشتی در آخرین لحظه با گل رز، شاهزاده به کاوش در سیارات دیگر و درمان تنهایی خود پرداخت.

While journeying, the narrator tells us, the little prince passes by neighboring asteroids and encounters for the first time the strange, narrow-minded world of grown-ups. On the first six planets the little prince visits, he meets a king, a vain man, a drunkard, a businessman, a lamplighter, and a geographer, all of whom live alone and are overly consumed by their chosen occupations. Such strange behavior both amuses and perturbs the little prince. He does not understand their need to order people around, to be admired, and to own everything. With the exception of the lamplighter, whose dogged faithfulness he admires, the little prince does not think much of the adults he visits, and he does not learn anything useful. However, he learns from the geographer that flowers do not last forever, and he begins to miss the rose he has left behind.

راوی به ما می گوید که در حین سفر، شازده کوچولو از کنار سیارک های همسایه عبور می کند و برای اولین بار با دنیای عجیب و غریب و تنگ نظر بزرگترها روبرو می شود. در شش سیاره اولی که شازده کوچولو از آن بازدید می کند، با یک پادشاه، یک مرد بیهوده، یک مست، یک تاجر، یک چراغ افروز و یک جغرافی دان آشنا می شود که همه آنها به تنهایی زندگی می کنند و بیش از حد در مشاغل انتخابی خود غرق شده اند. چنین رفتار عجیبی هم شازده کوچولو را سرگرم می کند و هم آزار می دهد. او نیاز آنها به دستور دادن به مردم، تحسین شدن و مالکیت همه چیز را درک نمی کند. شازده کوچولو به استثنای چراغ‌افروز که وفاداری سرسختانه‌اش را تحسین می‌کند، به بزرگ‌هایی که می‌رود فکر نمی‌کند و هیچ چیز مفیدی نمی‌آموزد. با این حال، او از جغرافی‌دان می‌آموزد که گل‌ها برای همیشه ماندگار نیستند و دلش برای گل سرخی که از خود به جا گذاشته است، تنگ می‌شود.

At the geographer’s suggestion, the little prince visits Earth, but he lands in the middle of the desert and cannot find any humans. Instead, he meets a snake who speaks in riddles and hints darkly that its lethal poison can send the little prince back to the heavens if he so wishes. The little prince ignores the offer and continues his explorations, stopping to talk to a three-petaled flower and climbing the tallest mountain he can find, where he confuses the echo of his voice for conversation. Eventually, the little prince finds a rose garden, which surprises and depresses him—his rose had told him that she was the only one of her kind.

به پیشنهاد جغرافیدان، شازده کوچولو از زمین دیدن می کند، اما در وسط صحرا فرود می آید و هیچ انسانی را نمی یابد. در عوض، او با ماری ملاقات می کند که معماها صحبت می کند و به تاریکی اشاره می کند که سم کشنده آن می تواند در صورت تمایل شازده کوچولو را به آسمان بازگرداند. شازده کوچولو این پیشنهاد را نادیده می گیرد و به کاوش های خود ادامه می دهد و برای صحبت با یک گل سه گلبرگ توقف می کند و از بلندترین کوهی که می تواند پیدا کند بالا می رود و در آنجا پژواک صدای خود را برای گفتگو اشتباه می گیرد. در نهایت، شازده کوچولو یک باغ گل رز پیدا می کند که او را شگفت زده و افسرده می کند – گل رز او به او گفته بود که او تنها در نوع خود است.

The prince befriends a fox, who teaches him that the important things in life are visible only to the heart, that his time away from the rose makes the rose more special to him, and that love makes a person responsible for the beings that one loves. The little prince realizes that, even though there are many roses, his love for his rose makes her unique and that he is therefore responsible for her. Despite this revelation, he still feels very lonely because he is so far away from his rose. The prince ends his story by describing his encounters with two men, a railway switchman and a salesclerk.

شاهزاده با روباهی دوست می شود که به او می آموزد که چیزهای مهم در زندگی فقط با قلب قابل مشاهده است، دور بودن از گل رز باعث می شود که گل رز برای او خاص تر شود و عشق باعث می شود که انسان در قبال موجوداتی که دوستشان دارد مسئول باشد. . شازده کوچولو متوجه می شود که با وجود اینکه تعداد رزهای زیادی وجود دارد، عشق او به گل رز او را منحصر به فرد می کند و بنابراین او مسئول اوست. علیرغم این افشاگری، او همچنان احساس تنهایی می کند زیرا از گل رز خود بسیار دور است. شاهزاده داستان خود را با توصیف برخورد خود با دو مرد، یک سوئیچ راه آهن و یک فروشنده، به پایان می رساند.

It is now the narrator’s eighth day in the desert, and at the prince’s suggestion, they set off to find a well. The water feeds their hearts as much as their bodies, and the two share a moment of bliss as they agree that too many people do not see what is truly important in life. The little prince’s mind, however, is fixed on returning to his rose, and he begins making plans with the snake to head back to his planet. The narrator is able to fix his plane on the day before the one-year anniversary of the prince’s arrival on Earth, and he walks sadly with his friend out to the place the prince landed. The snake bites the prince, who falls noiselessly to the sand.

اکنون هشتمین روز راوی در بیابان است و به پیشنهاد شاهزاده برای یافتن چاهی به راه افتادند. آب قلب آنها را به اندازه بدنشان تغذیه می کند، و این دو در لحظه ای از سعادت شریک هستند، زیرا توافق دارند که بسیاری از مردم آنچه را که واقعاً در زندگی مهم است نمی بینند. با این حال، ذهن شازده کوچولو به بازگشت به گل رز خود معطوف است و او با مار شروع به برنامه ریزی برای بازگشت به سیاره خود می کند. راوی می تواند هواپیمای خود را در روز قبل از یک سالگی ورود شاهزاده به زمین تعمیر کند و با ناراحتی به همراه دوستش به سمت مکانی که شاهزاده فرود آمده است می رود. مار شاهزاده را نیش می زند که بی صدا روی شن ها می افتد.

The narrator takes comfort when he cannot find the prince’s body the next day and is confident that the prince has returned to his asteroid. The narrator is also comforted by the stars, in which he now hears the tinkling of his friend’s laughter. Often, however, he grows sad and wonders if the sheep he drew has eaten the prince’s rose. The narrator concludes by showing his readers a drawing of the desert landscape and by asking us to stop for a while under the stars if we are ever in the area and to let the narrator know immediately if the little prince has returned.

راوی وقتی روز بعد نمی تواند جسد شاهزاده را پیدا کند و مطمئن است که شاهزاده به سیارک خود بازگشته است، احساس آرامش می کند. راوی با ستارگان نیز آرامش می یابد و اکنون صدای خنده دوستش را می شنود. با این حال، اغلب غمگین می شود و به این فکر می کند که آیا گوسفندی که کشیده گل رز شاهزاده را خورده است یا خیر. راوی با نشان دادن نقشه‌ای از منظره کویر به خوانندگان خود پایان می‌دهد و از ما می‌خواهد که اگر زمانی در آن منطقه هستیم، برای مدتی زیر ستاره‌ها توقف کنیم و اگر شازده کوچولو بازگشته است، فوراً به راوی اطلاع دهیم.

In conclusion, “The Little Prince” by Antoine de Saint-Exupéry is a classic work of literature that invites readers to embark on a heartfelt journey of self-discovery and introspection. Through its whimsical storytelling and profound insights, the novella explores themes of friendship, love, and the essence of life itself. With its enduring appeal and universal messages, “The Little Prince” continues to touch the hearts and minds of people around the world, reminding us of the importance of nurturing our inner child, valuing human connections, and finding beauty in the simplest things. It serves as a gentle reminder that the pursuit of knowledge and success should not overshadow the pursuit of meaningful relationships and the appreciation of the present moment.

در پایان، «شازده کوچولو» اثر آنتوان دو سنت اگزوپری یک اثر ادبی کلاسیک است که خوانندگان را به سفری صمیمانه برای خودیابی و درون نگری دعوت می کند. این رمان از طریق داستان سرایی عجیب و بینش عمیق خود، مضامین دوستی، عشق و جوهر خود زندگی را بررسی می کند. “شازده کوچولو” با جذابیت های ماندگار و پیام های جهانی خود همچنان بر قلب و ذهن مردم در سراسر جهان تأثیر می گذارد و اهمیت پرورش فرزند درونی خود، ارزش گذاری برای ارتباطات انسانی و یافتن زیبایی در ساده ترین چیزها را به ما یادآوری می کند. این به عنوان یک یادآوری ملایم عمل می کند که تلاش برای کسب دانش و موفقیت نباید بر پیگیری روابط معنادار و قدردانی از لحظه حال سایه افکند.